Z przyjemnością piszę, że pod koniec sierpnia nasza książka „Goniąc marzenia, czyli podróż poślubna dookoła świata„  ukaże się w księgarniach.

Ale już teraz można ją kupić w przedsprzedaży , np. tutaj

Marek Kamiński napisał recenzję, z której jesteśmy dumni!:

„Zdarzyło mi się niegdyś ujrzeć w lesie rano Dwie drogi; pojechałem tą mniej uczęszczaną – Reszta wzięła się z tego, że to ją wybrałem. „

Robert Frost, „Droga nie wybrana”, tłum. Stanisław Barańczak

Żyjemy w czasach, kiedy często na nic nie mamy czasu. Swoje marzenia odkładamy na później, aż skończymy szkołę, studia, zrobimy karierę, kupimy mieszkanie, aż … I ta droga zdaje się nie mieć końca. Czasem jednak warto zatrzymać się, popatrzeć, zrobić sobie przerwę. Warto popatrzeć na swoje życie z dystansem, może nawet z perspektywy innego krańca świata.

Świat daleki, świat bliski – poznawanie świata nigdy nie ma końca. Podróżowałem trochę po świecie i wydaje mi się, że nieraz trzeba pójść bardzo daleko, aby dowiedzieć się więcej o rzeczach, które są bardzo blisko. Tak było w przypadku mojej i Jaśka Meli wyprawy na oba bieguny Ziemi. Najbliżej siebie jesteśmy my sami. Nieraz daleko, nawet i na biegunie, dowiadujemy się bardzo dużo o sobie i tak naprawdę podróżujemy nie tyle przez odległe przestrzenie, a w głąb siebie. Może to wygląda na paradoks, ale to jedna z najprawdziwszych i najciekawszych podróży – w głąb naszych możliwości i za naszym przeznaczeniem.

Poznałem Monikę i Michała w przededniu ich podróży i wydaje mi się, jakby to było przed chwilą. A tu – trzask prask – i po wszystkim: przede mną leży gotowa książka z podróży. Różnie można podróżować dookoła świata. Można to zrobić bardzo łatwo i powierzchownie, zmieniając hotele i linie lotnicze, i niewiele się o sobie i o świecie dowiedzieć. Monika i Michał wybrali tę „tę mniej uczęszczaną” drogę i dlatego ich podróż dookoła świata wciąga tak bardzo, że czytając książkę, miałem wrażenie, że podróżuję wraz z Nimi. Ja sam miałem wiele marzeń o podróży dookoła świata. Jednym z nich było marzenie o podróży „Baby on bard” z moją córką Polą, kiedy miał 1,5 roku. Marzenia są po to, żeby za nimi podążać i chociaż nie wszystkie da się zrealizować, to zawsze prowadzą nas gdzieś poza horyzont.

Podróżując dookoła świata z Moniką i Michałem, mam wrażenie, że sam żegluję po wodach Pacyfiku, łowię ryby, odwiedzam zakątki świata, o których marzyłem, jem razem z tubylcami, spotykam interesujących ludzi, szczególnie dzieci, medytuję, dowiaduję się, dlaczego tu jestem i po co podróżuję. W końcu staram się znaleźć odpowiedź na pytanie, po co to wszystko ?!

Jeżeli chcecie gonić swoje marzenia i potrzebujecie wskazówek, jak to zrobić, to naprawdę polecam tę książkę. Jest w niej tak wiele szczegółów i drobiazgów, które tworzą mozaikę inspirującą do własnej podróży. Nieocenione są opisy przygotowań do podróży z małym budżetem, zagrożeń, których należy unikać. Piękne zdjęcia ukazują krainy o niebiańskiej urodzie, z której trzeba jednak umieć korzystać. Autorzy książki „Goniąc marzenia” z podziwu godnym spokojem i życiową mądrością podchodzą do nieoczekiwanych zmian planów i „przygód” na trasie. Nie oceniają, nie klasyfikują, nie odrzucają inności i związanych z tym nieporozumień – z akceptacją i ciekawością idą na spotkanie zupełnie różnych od naszej kultur. Nie ukrywają też swoich słabości i błędów. Ich zapis podróży poślubnej jest manifestem wolności i tolerancji. Można ją porównać do przygód bohaterów naszego dzieciństwa. Zazdrościliśmy im i chcieliśmy ich naśladować. Takie też uczucie budzi opowieść Moniki i Michała. Mam nadzieję, że uda im się zrealizować kolejne marzenia o podróżach, a my – czytelnicy – przeżyjemy z Nimi jeszcze wiele przygód dzięki kolejnym książkom.

Temat niby trywialny i właściwie po co o nim pisać. Ale nie gdy na wiele miesięcy ma się t-shirtów, gaci, skarpetek, że palce jednej ręki wystarczą, żeby policzyć. A przecież spodni czy kurtek w plecaku nosi się jeszcze mniej. Dodajmy do tego wilgotny klimat, ciągłe bycie w drodze i nagle okaże się, że nie bardzo jest gdzie i kiedy uprać oraz wysuszyć.

Podróżując po krajach cywilizowanych sprawa jest łatwa – w schroniskach są zwykle pralnie i za dolara lub kilka można uprać i wysuszyć zwykle tyćkę śmierdzące brudy. Bywają też wygodne łazienki, miski, suszarnie dla tych którzy chcą przyoszczędzić i sami się z tym uporać. Niestety są schroniska, które koniecznie chcą zarobić na naszej bieliźnie i nie dają takiej możliwości.

W krajach ciekawszych (czyli mniej cywilizowanych czasem nawet prądu brak więc trudno mówić o pralkach do prania. Ale tutaj tak naprawdę jest jeszcze lepiej. Zawsze znajdzie się lokalna kobieta, która chętnie wypierze wszystko. Problem z głowy, a przy okazji lokalsi mogą zarobić. Ile to kosztuje… Na szczęście cena nie zależy od stopnia sztywności skarpetek Zwykle od pół do kilku dolarów za pranie.  Ale uwaga, lepiej zawsze dokładnie ustalić cenę i upewnić się, że rozmawiamy o tym samym. My możemy myśleć o cenie za torbę a oni za kilogram.

Nam zdarzyło się uprać torbę ubrań za 20 USD. Trochę przez nieporozumienie, a trochę z braku wyboru. Po kilku tygodniach na morzu bez dostępu do wody słodkiej dotarliśmy na wyspę, gdzie jak się okazało woda słodka pochodziła też tylko z deszczówki. I pranie w takiej wodzie okazało się kosztowne. A cenę ustaliliśmy gdy gacie były już czyste i … suche. Dodam tylko, że po praniu w słonej morskiej wodzie ciuchy zawsze pozostają wilgotne.

To dlatego właśnie Monia gdy tylko miała okazję prała tak jak na tym zdjęciu.

Dlaczego w pontonie? Bo napadało do niego trochę bezcennej, życiodajnej słodkiej wody deszczowej.

Dwa lata i dwa miesiące po powrocie z naszej ostatniej rocznej podróży dookoła świata znowu zaczynam pisać. Tym razem nie będą to oczywiście relacje z podróży. Zachęcam do lektury o naszej podróży na www.podrozposlubna.com, a przede wszystkich do naszej książki „Goniąc marzenia, czyli podróż poślubna dookoła świata” wydanej przez Zysk, która ukaże się za miesiąc.

Na tym blogu będę starał się pisać różne ciekawostki o podróżowaniu, żeby ułatwić organizację podróży wszystkim zainteresowanym. Takie ciekawostki, które sam znam z praktyki i takie o których usłyszałem od innych wiarygodnych backpackersów. Jak się spakować? Jak tanio dojechać? Które miejsca są ciekawsze od innych i dlaczego? Czego się wystrzegać w Azji, a czego w Ameryce Południowej? Na tego typu pytania postaram się odpowiadać.

Jeśli ma ktoś jakieś specyficzne pytania, proszę piszcie i postaram się odpowiedzieć, zarówno mailem, a potem na blogu. Im bardziej konkretne pytanie, tym łatwiej będzie mi konkretnie doradzić.