Relacje Moni i przybysza
Nasz blog o podróżach
Zobacz najnowszy wpis i inne ciekawostki oraz porady o podróżowaniu
Nasza książka "Goniąc marzenia" już jest w sprzedaży :)
Przeczytaj recenzję Marka Kamińskiego
Zobacz najnowszy wpis i inne ciekawostki oraz porady o podróżowaniu
czytaj więcej
Nasza książka "Goniąc marzenia" już jest w sprzedaży :)
Przeczytaj recenzję Marka Kamińskiego
Zdjęcia moni i przybysza
Etap trasy / Galeria zdjęć:
KategorieWybierz kraj:
Etap trasy / Galeria zdjęć:
KategorieWybierz kraj:
Jesteś
niezalogowany/a
Relacje Moni i Przybysza
Celebes (Sulawesi) - Indonezja
Pogrzeby w Tanah Toraja
Dzisiejszy dzien jest tak wstrzasajacym przezyciem, ze trudno zebrac mysli i to opisac. Pozniej okaze sie, ze jutro bedzie jeszcze gorzej. Uczestniczymy w trzydniowych uroczystosciach pogrzebowych, najniezwyklejszych o jakichkolwiek slyszelismy. Jestesmy w gorzystym regionie Tanah Toraja w srodkowej czesci poludniowego Sulawesi. Torajowie (czyt. Toradzianie) to niewielka bo zaledwie pol milionowa grupa etniczna, ktora nie ma wlasciwie nic wspolnego z innymi ludzmi mieszkajacymi na Sulawesi i w calej Indonezji. Sa katolikami, najczesciej protestantami. Wielu z nich przypomina bardziej peruwianczykow niz indonezyjczykow. Mieszkaja w niezwyklych domach. Dachy buduja na ksztalt lodzi, co ma obrazowac lodzie, ktorymi przybyli ich przodkowie gdzies z kontynentu azjatyckiego kilka tysiecy lat temu. Sciany sa pieknie rzezbione i malowane. A na froncie domu glowa byka i jego rogi. Im wiecej rogow tym lepiej, bo tym rodzina bardziej szanowana. A dlaczego, to o tym za chwile.
Torajanie slyna z wyjatkowych pogrzebow, ktore sa w ich kulturze najwieksza uroczystoscia. Sami mowia o sobie, ze zyja wlasciwie dla smierci i pogrzebu. Szybko stalo sie dla nas jasne dlaczego. Mamy farta, bo trafilismy akurat na pogrzeb w znaczacej rodzinie. Jest tu na pewno ponad tysiac osob - rodzina, rodzina rodziny, przyjaciele i przyjaciele przyjaciol. Sa tez swinie, ponad sto jeszcze zywych swin. I 22 byki, tez jeszcze zywe. Jeszcze, bo stopniowo skladane sa w ofierze... Zabijane, cwiartowane i pieczone w krzakach. Setki kilogramow miesa i litrow krwi. Jedni spiewaja piesni pogrzebowe, a inni tancza tance zalobne. Wszystko w kolorach czerni i jaskrawej czerwieni.
... To są fragmenty naszych oryginalnych relacji z podróży. Na ich podstawie powstała książka Goniąc marzenia, czyli podróż poślubna dookoła świata Zapraszamy do lektury! :) ...
Nie jestesmy intruzami, bo kazdy gosc jest mile widziany. To wielkie przedsiewziecie dla rodziny zmarlych. Przygotowuja je miesiacami. Buduja specjalnie budowle dla gosci. Przyozdabiaja domy. Im wiecej gosci tym wiekszy prestiz. Jest to swieto zalobne, ale w gruncie rzeczy nie jest wcale dla nich takie smutne. Moze dlatego, ze czesto zmarli nie zyja juz od kilku miesiecy lub lat. Rodzina mieszka wtedy z zabalsowanymi cialami w jednym domu. Czekaja na dobry czas i pieniadze na pogrzeb. Duzo pieniedzy, dlatego czesto robia pogrzeb dla wiecej niz jednej osoby, tak jak w tym przypadku. Goscie przyjezdzaja nie tylko z okolicznych wiosek, ale nawet z Dzakarty i Papui (i Polandii).
Cale wydarzenie to pomieszanie chrzescijanskich i animistycznych obrzedow. Ponoc kosciol akceptuje te obrzedy, pod warunkiem, ze ludzie nie czcza innych bogow niz naszego Boga. I faktycznie trzeciego dnia pojawia sie katolicki ksiadz i odprawia cos w rodzaju mszy. Pierwszego dnia jest duzo kolorowych lokalnych strojow, tancow, procesji, spiewow, kontemplacji, rozmow i smiechu. Tak, bo wiele z tych osob widuje sie tylko na pogrzebach. I jest duzo miesa. Oni jedza wolowine i wieprzowine tylko podczas pogrzebow i po nich. Ale prawdziwa ilosc miesa i wielki wstrzas dla nas bedzie dopiero drugiego dnia.
...
Zbliza sie kluczowy moment calego wydarzenia. Po raz pierwszy w zyciu wprowadzilem autocenzure wlasnych zdjec. Zauwazylem, ze z wrazenia, z oburzenia, ze zlosci i z obrzydzenia w pewnym momencie trzesly mi sie rece i nogi. Wyraznie czuc napiecie...
...
Dla Torajan pogrzeb to nie tylko pochowanie zmarlych i oddanie im czci. To ostatnia droga ze zmarlymi i ostatni raz do wspolnej zabawy z nimi. To najlepsza i czesto jedyna okazja do spotkania i zabawy z dalekimi oraz bliskimi. To rowniez sposob na zaprezentowania swojego statusu w calym regionie.
...
Pierwsza polowa pazdziernika 2007
Zdjecia z miejsc i wydarzen opisanych w tej relacji
kliknij tutaj
Przeczytaj tez nasza relacje z Bali i Jawy
kliknij tutaj
Mapa naszej podrozy po Indonezji
Niebieska linia przerywana trasa przejechana i przeleciana do tego pory, a szara planowana na druga polowe pazdziernika i listopad
kliknij tutaj
Dzisiejszy dzien jest tak wstrzasajacym przezyciem, ze trudno zebrac mysli i to opisac. Pozniej okaze sie, ze jutro bedzie jeszcze gorzej. Uczestniczymy w trzydniowych uroczystosciach pogrzebowych, najniezwyklejszych o jakichkolwiek slyszelismy. Jestesmy w gorzystym regionie Tanah Toraja w srodkowej czesci poludniowego Sulawesi. Torajowie (czyt. Toradzianie) to niewielka bo zaledwie pol milionowa grupa etniczna, ktora nie ma wlasciwie nic wspolnego z innymi ludzmi mieszkajacymi na Sulawesi i w calej Indonezji. Sa katolikami, najczesciej protestantami. Wielu z nich przypomina bardziej peruwianczykow niz indonezyjczykow. Mieszkaja w niezwyklych domach. Dachy buduja na ksztalt lodzi, co ma obrazowac lodzie, ktorymi przybyli ich przodkowie gdzies z kontynentu azjatyckiego kilka tysiecy lat temu. Sciany sa pieknie rzezbione i malowane. A na froncie domu glowa byka i jego rogi. Im wiecej rogow tym lepiej, bo tym rodzina bardziej szanowana. A dlaczego, to o tym za chwile.
Torajanie slyna z wyjatkowych pogrzebow, ktore sa w ich kulturze najwieksza uroczystoscia. Sami mowia o sobie, ze zyja wlasciwie dla smierci i pogrzebu. Szybko stalo sie dla nas jasne dlaczego. Mamy farta, bo trafilismy akurat na pogrzeb w znaczacej rodzinie. Jest tu na pewno ponad tysiac osob - rodzina, rodzina rodziny, przyjaciele i przyjaciele przyjaciol. Sa tez swinie, ponad sto jeszcze zywych swin. I 22 byki, tez jeszcze zywe. Jeszcze, bo stopniowo skladane sa w ofierze... Zabijane, cwiartowane i pieczone w krzakach. Setki kilogramow miesa i litrow krwi. Jedni spiewaja piesni pogrzebowe, a inni tancza tance zalobne. Wszystko w kolorach czerni i jaskrawej czerwieni.
... To są fragmenty naszych oryginalnych relacji z podróży. Na ich podstawie powstała książka Goniąc marzenia, czyli podróż poślubna dookoła świata Zapraszamy do lektury! :) ...
Nie jestesmy intruzami, bo kazdy gosc jest mile widziany. To wielkie przedsiewziecie dla rodziny zmarlych. Przygotowuja je miesiacami. Buduja specjalnie budowle dla gosci. Przyozdabiaja domy. Im wiecej gosci tym wiekszy prestiz. Jest to swieto zalobne, ale w gruncie rzeczy nie jest wcale dla nich takie smutne. Moze dlatego, ze czesto zmarli nie zyja juz od kilku miesiecy lub lat. Rodzina mieszka wtedy z zabalsowanymi cialami w jednym domu. Czekaja na dobry czas i pieniadze na pogrzeb. Duzo pieniedzy, dlatego czesto robia pogrzeb dla wiecej niz jednej osoby, tak jak w tym przypadku. Goscie przyjezdzaja nie tylko z okolicznych wiosek, ale nawet z Dzakarty i Papui (i Polandii).
Cale wydarzenie to pomieszanie chrzescijanskich i animistycznych obrzedow. Ponoc kosciol akceptuje te obrzedy, pod warunkiem, ze ludzie nie czcza innych bogow niz naszego Boga. I faktycznie trzeciego dnia pojawia sie katolicki ksiadz i odprawia cos w rodzaju mszy. Pierwszego dnia jest duzo kolorowych lokalnych strojow, tancow, procesji, spiewow, kontemplacji, rozmow i smiechu. Tak, bo wiele z tych osob widuje sie tylko na pogrzebach. I jest duzo miesa. Oni jedza wolowine i wieprzowine tylko podczas pogrzebow i po nich. Ale prawdziwa ilosc miesa i wielki wstrzas dla nas bedzie dopiero drugiego dnia.
...
Zbliza sie kluczowy moment calego wydarzenia. Po raz pierwszy w zyciu wprowadzilem autocenzure wlasnych zdjec. Zauwazylem, ze z wrazenia, z oburzenia, ze zlosci i z obrzydzenia w pewnym momencie trzesly mi sie rece i nogi. Wyraznie czuc napiecie...
...
Dla Torajan pogrzeb to nie tylko pochowanie zmarlych i oddanie im czci. To ostatnia droga ze zmarlymi i ostatni raz do wspolnej zabawy z nimi. To najlepsza i czesto jedyna okazja do spotkania i zabawy z dalekimi oraz bliskimi. To rowniez sposob na zaprezentowania swojego statusu w calym regionie.
...
Pierwsza polowa pazdziernika 2007
Zdjecia z miejsc i wydarzen opisanych w tej relacji
kliknij tutaj
Przeczytaj tez nasza relacje z Bali i Jawy
kliknij tutaj
Mapa naszej podrozy po Indonezji
Niebieska linia przerywana trasa przejechana i przeleciana do tego pory, a szara planowana na druga polowe pazdziernika i listopad
kliknij tutaj
